Οι πρώτες προσπάθειες ίδρυσης ανωτέρας σχολής στα Λεύκαρα άρχισαν το 1922 με την ίδρυση μιας Γυμνασιακής τάξης και αρχικά με προσωπικό τους δασκάλους του Δημοτικού σχολείου.
Η σχολή λειτουργεί με διακοπές λόγω διάφορων προβλημάτων μέχρι το 1941 και συντηρείται βασικά από την εκκλησία του Τιμίου Σταυρού Λευκάρων. Το 1941 η Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακας μεταφέρεται στα Λεύκαρα και σ΄αυτή φοιτούν τώρα και οιμαθητές της Σχολής Λευκάρων.
Όταν το 1943, η Ακαδημία επανήλθε στη Λάρνακα, ο Μελής Πάροικος, καθηγητής της Ακαδημίας, ιδρύει ξανά σχολή στα Λεύκαρα με την επωνυμία «Ανωτέρα Σχολή Λευκάρων Ο Τίμιος Σταυρός» και πάλι με την συνδρομή της εκκλησίας. Το 1959-60 η Σχολή λειτουργεί ως πλήρες εξατάξιο Γυμνάσιο κλασικής κατευθύνσεως το οποίο αναγνωρίζεται ως ισότιμο των Ελληνικών Γυμνασίων από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας. Κατά τις δεκαετίες 1960-80 το Γυμνάσιο Λευκάρων συνεχίζει να προσφέρει τα πνευματικά του φώτα στους νέους και νέες της Ορεινής Λάρνακας. Από το 1986 το Γυμνάσιο μετατρέπεται σε περιφερειακό και έκτοτε αρχίζει και πάλι η ανοδική του πορεία. Το Γυμνάσιο και Λύκειο Λευκάρων, μέσα από ένα θαυμάσιο κλίμα και με πνεύμα συνεργασίας, τόσο μεταξύ των καθηγητών όσο και μεταξύ καθηγητών και μαθητών, συνεχίζει να προσφέρει γνώσεις και αγωγή και να χαλκεύει χαρακτήρες, που να είναι ικανοί να ανταποκριθούν στις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας και γενικά στις απαιτήσεις των νέων καιρών.
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΛΕΥΚΑΡΩΝ
Τα Λεύκαρα είναι κτισμένα σε υψόμετρο 750μ. στους πρόποδες του βουνού Σωτήρα και γειτονεύουν με το νεολιθικό συνοικισμό της Χοιροκοιτίας και το μοναστήρι του Αγίου Μηνά. Θα μπορούσε κανείς να πει πως τα Λεύκαρα βρίσκονται στην καρδιά της Κύπρου, αφού απέχουν 50 χιλ. από τη Λευκωσία, 35 χιλ. από τη Λάρνακα και 55 χιλ. από τη Λεμεσό.Το χωριό χωρίζεται γεωγραφικά σε δύο μέρη, τα Πάνω Λεύκαρα και τα Κάτω Λεύκαρα .Ο πληθυσμός του χωριού είναι περίπου 800-1000 άτομα.
Σχετικά με την ονομασία Λεύκαρα, υπάρχουν τρεις διαφορετικές εκδοχές: η πρώτη υποστηρίζει ότι προέρχεται από τις λέξεις λευκά όρη, επειδή κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της περιοχής είναι το λευκόχρωμο, τραχύ ασβεστολιθικό και πυριτολιθικό τοπίο. Το ίδιο φυσικό λευκό χρώμα του πετρώματος της περιοχής χαρακτηρίζει κι όλες τις λιθόκτιστες όψεις των σπιτιών, τα πλακόστρωτα στενά δρομάκια και τις ξηρολιθικές προστατευτικές δόμες των χωραφιών, που κτίστηκαν με το τοπικό πέτρωμα των «Λευκών Ορέων». Η δεύτερη εκδοχή υποστηρίζει ότι τα χωριά πήραν την ονομασία αυτή από συστάδες από μικρές λεύκες που φύτρωναν στην περιοχή τους. Τέλος, υπάρχει και η άποψη ότι ίσως προήλθε από κάποιον οικιστή που ονομαζόταν Λεύκαλος.
Τα Λεύκαρα γνωστό χωριό για τα κεντήματά του (τα Λευκαρίτικα) αναπτύχθηκε η τέχνη της κεντητικής, που έφθασε σε πολύ ψηλά επίπεδα. Κατασκευάζεται μια μεγάλη ποικιλία λευκαρίτικων κεντημάτων που χαρακτηρίζονται για τον πλούτο και την ποικιλία των σχεδίων τους. Σύμφωνα μάλιστα με το θρύλο, το χωριό επισκέφθηκε και ο Λεονάρντο ντα Βίντσι το 1481, αγοράζοντας ένα κέντημα για την αγία τράπεζα του καθεδρικού ναού του Μιλάνο.
Στα Λεύκαρα υπάρχουν περίπου 60 εξωκλήσια καθώς και ο μεγάλος ναός που είναι αφιερωμένος στον Τίμιο Σταυρό. Στο ναό υπάρχει κομμάτι του Τίμιου ξύλου.
Το ξηρό και υγιεινό κλίμα Λεύκαρα η φιλοξενία των κατοίκων, η σπάνια ομορφιά του τοπίου και η παράδοσή του, τα τοπικά κεντήματα αλλά και ο μοναδικός αρχιτεκτονικός χαρακτήρας του χωριού, είναι μερικοί μόνο από τους λόγους για τους οποίους χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο επισκέπτονται τα Λεύκαρα.
Μαρία Κοσμά, Γ1, 2013
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΝΩ ΛΕΥΚΑΡΩΝ
Τα Κάτω Λεύκαρα χαρακτηρίζονται από τα πέτρινα στενά δρομάκια τους, αλλά είναι επίσης φημισμένα για τα κεντήματα και την αργυροχοϊα. Οι κάτοικοι ζουν από αυτό, τα εισοδήματά τους προέρχονται από τον τουρισμό. Τα σπίτια είναι και αυτά κτισμένα με ντόπιες πέτρες. Εκτός από τις δύο μεγάλες εκκλησίες που έχει το χωριό και είναι αφιερωμένες στον Αγ. Ραφαήλ και στην Παναγία την Ελεούσα, βλέπουμε σποραδικά και πολλά ξωκκλήσια. Αυτό το χωριουδάκι με τη φυσική ομορφιά και με τους φιλόξενους κατοίκους δεν είναι γνωστό μόνο στην Κύπρο, αλλά και στο εξωτερικό.
Μπέρτα Δημητρίου, Γ1, 2013
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΝΗΣ
Το χωριό Μελίνη, είναι πανέμορφο και με πλούσια ιστορία. Έχει 60 κατοίκους και οι μαθητές του δημοτικού φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο Ιαματικής. Υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία του χωριού. Η πρώτη λέει ότι την ονομασία του την πήρε από το πολύ μέλι που παρήγαγαν οι κάτοικοί του. Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι σε μια περιοχή κοντά στο χωριό βασίλευε η βασίλισσα Μελετίνη, στην οποία παρέδωσε ένας βοσκός την εικόνα της Παναγίας, που την ανακάλυψε, όταν διέκρινε μια λάμψη μέσα στα βουνά. Η βασίλισσα, που ήταν πολύ θρήσκα, έκτισε μια εκκλησία στο χώρο που εντοπίστηκε η υπέροχη εικόνα με το χρυσό και το διαμάντι στο κέντρο της. Με την πάροδο του χρόνου γύρω από την εκκλησία άρχισε να κτίζεται το χωριό Μελίνη, που πήρε το όνομά του από τη βασίλισσα αυτή.
Ελένη Πολυδώρου, Β1, 2013
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ
Το χωρίο της Οδού, βρίσκεται νοτιοδυτικά του Τρόοδους. Είναι το τελευταίο χωριό της επαρχίας Λάρνακας και έχει 850km απόσταση από τη θάλασσα. Είναι ένα μικρό χωριό με πληθυσμό μόλις 160 μόνιμους κατοίκους. Όλοι οι κάτοικοι ασχολούνται με λαχανοκαλλιέργειες. Κύριο προϊόν είναι η ντομάτα η οποία διανέμεται σε όλη την Κύπρο, μεσω της οργάνωσης παραγωγών "Βασιλική Γή". Στο χωριό υπάρχουν κι άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες όπως η μελισσοκομεία. Είναι ένα πανέμορφο χωριό που προσπαθεί να κρατηθεί από την κινούμενη άμμο της αστυφιλίας. Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στην προστάτιδα Αγία του χωριού, την Αγία Μαρίνα.
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΟΦΙΝΟΥ
Η Κοφίνου είναι χωριό της Κύπρου και βρίσκεται στην επαρχία Λάρνακας. Παλαιότερα χωριζόταν στην Άνω και Κάτω Κοφίνου. Βρίσκεται 24 χλμ. ΝΔ. της Λάρνακας και σε υψόμετρο 150 μ. Από την πρωτεύουσα Λευκωσία απέχει περίπου 40 χλμ.
Η Κοφίνου είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της επαρχίας Λάρνακας. Σήμερα στο χωριό αυτό διαμένουν περίπου 1300 Ελληνοκύπριοι. Πριν το 1974 ήταν αμιγές τουρκοκυπριακό χωριό, αλλά τώρα κατοικείται εξολοκλήρου από πρόσφυγες. Οι κυριότερες ασχολίες των κατοίκων είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία, γι΄ αυτό και η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στον Άγιο Μόδεστο που είναι ο προστάτης της κτηνοτροφίας. Επειδή η Κοφίνου είναι μεγάλο χωριό, διαθέτει Πυροσβεστικό και Αστυνομικό Σταθμό, Νοσοκομείο αλλά και περίπτερο, κατάστημα ρούχων, μηχανικούς και πολλά άλλα. Στην Κοφίνου υπάρχουν και τέσσερα πάρκα όπου μπορείς να πας και να διασκεδάσεις.
Μιχάλης Χριστοδούλου, Γ1, 2013
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Το γραφικό χωριό Άγιος Θεόδωρος βρίσκεται στην επαρχία Λάρνακας. Είναι χτισμένο στις όχθες του ποταμού Πεντάσχοινου, 80 μέτρα, πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Απέχει περίπου 6χμ από τη θάλασσα και περίπου 3χμ από την Κοφίνου. Ο Άγιος Θεόδωρος γνώρισε μεγάλες αυξομειώσεις του πληθυσμού του. Το 1960 οι κάτοικοι ήταν 525 Ελληνοκύπριοι και 685 Τουρκοκύπριοι. Μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974, που είχε σαν αποτέλεσμα οι Τουρκοκύπριοι να εγκαταλείψουν το χωριό τους και να μεταβούν στα κατεχόμενα μέρη της Κύπρου, οι κάτοικοι το 1982 μειώθηκαν στους 661. Στην απογραφή του 2001 οι κάτοικοι του Αγίου Θεοδώρου ήταν 597.
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΡΩΝΙ
Το Μαρώνι είναι ένα μικρό χωριό της επαρχίας Λάρνακας. Σήμερα το χωριό παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη σταθερότητα όσον αφορά τον πληθυσμό του.Έχει περίπου 800 κατοίκους πληθυσμό,οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία. Το χωριό φημίζεται για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής και τα παραδοσιακά σπίτια . Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται ο ναός, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο. Ακόμα νοτιότερα και κοντά στην παραλία βρίσκεται το εξωκλήσι των Αγίων Αναργύρων . Πρόσφατα το 2009 κτίστηκε νέο εξωκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο.
Οι πρώτες εμφανίσεις του χωριού με την ονομασία Μαρώνι ξεκινούν από την εποχή του χαλκού όπου και υπήρχε οικισμός με αυτή την ονομασία.
Μαρκέλλα Γεωργίτσα, Γ1, 2013
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΧΟΙΡΟΚΟΙΤΙΑΣ
Η Χοιροκοιτία είναι ένα χωριό της επαρχίας Λάρνακας και πήρε το όνομά του από την λέξη χειρογητειά, που υποδηλώνει άσκηση της χειρομαντείας. Κατά άλλη άποψη, ίσως προήλθε από την αρχική ονομασία Ιεροκοιτίδα (ιερός χώρος). Έχει 700-800 κατοίκους.
Ο οικισμός είναι κτισμένος στην απότομη πλαγιά ενός λόφου που βρίσκεται στη δυτική όχθη του ποταμού Μαρωνίου, σε απόσταση 6 χλμ. από τη θάλασσα. Αποτελεί ένα από τα εντυπωσιακότερα δείγματα πρώιμης μόνιμης εγκατάστασης πληθυσμών στο νησί. Στα δυτικά, όπου ο οικισμός δεν είναι φυσικά οχυρωμένος, ανεγέρθηκε ένας πλατύς τοίχος περίφραξης. Το κτίσιμό του προϋποθέτει συλλογική προσπάθεια, γεγονός που υπονοεί σύνθετη κοινωνική οργάνωση.Η Χοιροκοιτία έχει πολλά αξιοθέατα όπως : το νεολιθικό οικισμό, εκκλησίες κτλ. Το πιο δημοφιλές είναι ο νεολιθικός οικισμός που ανακαλύφθηκε το 1934.
Λώρα Νίκολς, Γ1, 2013
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΧΝΗΣ
Η Τόχνη είναι ένα μικρό γραφικό χωριό που βρίσκεται στην νοτιοδυτική πλευρά της επαρχίας Λάρνακας. Το όνομα του χωριού έχει συνδεθεί με την παρουσία της Αγίας Ελένης, η οποία σύμφωνα με την παράδοση, μετά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού, αποβιβάσθηκε στο νησί όπου έκτισε ναούς και άφησε μέρος των ιερών κειμηλίων. Η εκκλησία επιβολής κάθεται στο κέντρο του χωριού και καυχάται τα πολλά αρχαία και ιστορικά κτήρια . Είναι ένα όμορφο παραδοσιακό και ιστορικό χωριό με φιλικούς χωρικούς και τις σύγχρονες ευκολίες που τίθεται στην ελκυστική επαρχία μεταξύ των λουλουδοσκορπισμένων λόφων.
Ο πληθυσμός της κοινότητας Τόχνης ανέρχεται γύρω στους 450 μόνιμους κατοίκους. Παλαιότερα το χωριό ήταν μικτό, δηλαδή το κατοικούσαν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι.
Ραφαέλλα Χρίστου, Γ1, 2013
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΓΙΟΙ ΒΑΒΑΤΣΙΝΙΑΣ
Οι Αγίοι Βαβατσινιάς είναι το ορεινότερο χωριό της επαρχίας Λάρνακας, στα νότια του δάσους Μαχαιρά, 700 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το υψόμετρο και οι βαθιές κοιλάδες, που είναι προστατευμένες από τους ανέμους, βοηθούν την ανάπτυξη πολλών και ποικίλων καλλιεργειών. Έχει συνολικά 70 κατοίκους και πήρε το όνομά της από τις πολλές «βαβατσινιές» (βατομουριές), οι οποίες υπήρχαν στην περιοχή. Στο χωριό μου λειτουργούσε σχολείο πριν από 30 περίπου χρόνια, το οποίο τώρα χρησιμοποιείται ως Νοσοκομείο που το επισκέπτονται μια φορά τη βδομάδα γιατροί από τα Λεύκαρα. Κάπου στο κέντρο, βρίσκεται η αμφικλινής τρίκλιτη εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στους Aγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό, χτίσμα του 1871, πάνω στη βάση μιας άλλης μικρότερης εκκλησίας. Στο κέντρο του χωριού υπάρχει μια φανταστική ταβέρνα όπου σερβίρονται εκλεκτοί κυπριακοί μεζέδες και λίγο πιο πάνω ένα καφενείο στην αυλή του οποίου υπάρχει ένας τεράστιος αιωνόβιος πεύκος. Το χωριό μου είναι περιτριγυρισμένο από ολοπράσινα πεύκα που κάθε χειμώνα γίνονται ολόλευκα από το χιόνι που πέφτει.
Νικόλας Σταυρινού, Γ1, 2013
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΟΡΑ
Η Ορά, ένα όμορφο χωριό της ορεινής Λάρνακας αντιμετωπίζει όπως και τα άλλα γειτονικά χωριά αρκετά προβλήματα με βασικότερο εκείνο του εξαστισμού. Το χωριό Ορά ιδρύθηκε από οικογένειες του γειτονικού χωριού «Άη-Γιάννη», οι οποίες εξαιτίας κάποιου φοβερού θανατικού, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να πάνε να ζήσουν αλλού. Στο νέο χωριό που δημιούργησαν, την Ορά, έκτισαν εκκλησία την οποία αφιέρωσαν στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Μαρίνα, η οποία θεωρείται προστάτιδα εναντίον των λοιμωδών νόσων. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές που υποστηρίζουν το λόγο που το νέο χωριό ονομάστηκε Ορά. Μια από αυτές αναφέρεται στην ουρά που σχηματίστηκε με τα σπίτια που γλίτωσαν από το θανατικό. Μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι το χωριό ονομάστηκε έτσι, επειδή υπάρχουν γύρω- γύρω βουνά από τα οποία φαίνεται ωραίο το θέαμα του χωριού (από το ρήμα «ορώ» = βλέπω). Η κοινότητα της Οράς είχε ενεργό δράση στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. Στα χώματα της Οράς άφησε την τελευταία του πνοή, στις 21 του Μάρτη 1957, ο δεκαεπτάχρονος ήρωας της Ε.Ο.Κ.Α Πετράκης Κυπριανού.
Χριστοφόρου Κατερίνα, Ε1, 2013
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΨΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ
Το χωριό Ψεματισμένος είναι μια κοινότητα που περηφανεύεται για το πλούσιο ιστορικό της παρελθόν, αλλά και για τους αδιάλειπτους αγώνες των κατοίκων της να κρατηθούν στις ρίζες τους, να διαφυλάξουν τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους. Βρίσκεται ανάμεσα στις πόλεις Λευκωσία, Λεμεσό και Λάρνακα και σε ελάχιστα λεπτά βρίσκεσαι στην όμορφη παραλία του. Πλούσια τοπωνύμια, λαμπρές εκκλησίες, ξεχωριστή αρχιτεκτονική και ιστορικά μνημεία συνθέτουν μια οργανωμένη κοινότητα που φροντίζει να υπηρετεί την παράδοση μέσα σ’ ένα ειδυλλιακό περιβάλλον. Οι ελιές και οι χαρουπιές είναι τα κατ’ εξοχήν δένδρα του χωριού μας και είναι άρρηκτα δεμένα με τη ζωή και την οικονομία των κατοίκων. Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει η εκκλησία, η οποία είναι αφιερωμένη στην Αγία Μαρίνα.
Κυριάκου Ανδρέας, Ε1, 2013